Μετά
την κορύφωση της ελληνικής ποίησης που πέτυχε η Γενιά του '30 (Σεφέρης,
Ρίτσος, Ελύτης, Βρεττάκος), ακολούθησε η μεταπολεμική περίοδος, η οποία
δεν αποτελεί ούτε ενιαία σχολή, ούτε ενιαία ποιητική γενιά, αλλά μια
περίοδο ποιητικής ακμής με πολυεπεπίπεδη έκφραση και ετερόκλητο
ιδεολογικό στίγμα. Στις σύγχρονες γραμματολογίες ο χρονικός ορίζοντας
αυτής της περιόδου καλύπτει ουσιαστικά το διάστημα 1945-1975, ενώ από τη
Μεταπολίτευση και δώθε ορίζεται η σύγχρονη εποχή, η οποία βρίσκεται εν
εξελίξει.
Η ανθολογία ετούτη καλύπτει το δημιουργικό διάστημα αυτής της κρίσιμης μεταπολεμικής 30ετίας μέσα από μια πληθώρα ποιητών που έδρασαν κατεξοχήν στις δεκαετίες του '50 και του '60. Εδώ λοιπόν έχουμε τον μέγιστο - κατά τη γνώμη μου - μεταπολεμικό ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη (1925-2005), αλλά και μια σειρά άλλους σπουδαίους δημιουργούς, όπως οι: Τάκης Σινόπουλος (1917-1981), Νίκος Καρύδης (1917-1984), Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005), Τάσος Λειβαδίτης (1921-1988), Μιχάλης Κατσαρός (1921-1999), Άρης Αλεξάνδρου (1922-1978), Νίκος Καρούζος (1926-1990) και άλλοι.
Είναι αλήθεια ότι η ευαισθησία του ποιητικού λόγου αυτής της περιόδου ενέπνευσε πολλούς συνθέτες, για να μας δώσουν πολλά όμορφα τραγούδια, αλλά και ολόκληρους κύκλους τραγουδιών. Στην πρώτη θέση βάζω τις "Μπαλάντες" του Μίκη Θεοδωράκη (σε ποίηση του Αναγνωστάκη) και τα "Λυρικά" (σε ποίηση Λειβαδίτη), αλλά και τις εμπνευσμένες δουλειές του Μιχάλη Γρηγορίου (σε ποίηση Αλεξάνδρου, Αναγνωστάκη, Σινόπουλου), του Γιώργου Τσαγκάρη (σε ποίηση Λειβαδίτη) και του Μάνου Χατζιδάκι (σε ποίηση Χριστιανόπουλου).
Και δυο μικρές επισημάνσεις:
1) Το ποίημα "Ο ναύτης" του Μίλτου Σαχτούρη το μελοποίησε πρώτος ο Μάνος Χατζιδάκις το 1947, ενώ πολύ αργότερα (1982) το μελοποίησε και ο Σταύρος Κουγιουμτζής με τρόπο που μάλλον ξεπερνά το μακρινό πρότυπό του!
2) Επειδή η συγκεκριμένη ανθολογία έγινε το 2001, μοιραία στους τίτλους δεν αναφέρεται το έτος θανάτου κάποιων ποιητών που τότε ήταν ακόμη ζωντανοί.
Η ανθολογία ετούτη καλύπτει το δημιουργικό διάστημα αυτής της κρίσιμης μεταπολεμικής 30ετίας μέσα από μια πληθώρα ποιητών που έδρασαν κατεξοχήν στις δεκαετίες του '50 και του '60. Εδώ λοιπόν έχουμε τον μέγιστο - κατά τη γνώμη μου - μεταπολεμικό ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη (1925-2005), αλλά και μια σειρά άλλους σπουδαίους δημιουργούς, όπως οι: Τάκης Σινόπουλος (1917-1981), Νίκος Καρύδης (1917-1984), Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005), Τάσος Λειβαδίτης (1921-1988), Μιχάλης Κατσαρός (1921-1999), Άρης Αλεξάνδρου (1922-1978), Νίκος Καρούζος (1926-1990) και άλλοι.
Είναι αλήθεια ότι η ευαισθησία του ποιητικού λόγου αυτής της περιόδου ενέπνευσε πολλούς συνθέτες, για να μας δώσουν πολλά όμορφα τραγούδια, αλλά και ολόκληρους κύκλους τραγουδιών. Στην πρώτη θέση βάζω τις "Μπαλάντες" του Μίκη Θεοδωράκη (σε ποίηση του Αναγνωστάκη) και τα "Λυρικά" (σε ποίηση Λειβαδίτη), αλλά και τις εμπνευσμένες δουλειές του Μιχάλη Γρηγορίου (σε ποίηση Αλεξάνδρου, Αναγνωστάκη, Σινόπουλου), του Γιώργου Τσαγκάρη (σε ποίηση Λειβαδίτη) και του Μάνου Χατζιδάκι (σε ποίηση Χριστιανόπουλου).
Και δυο μικρές επισημάνσεις:
1) Το ποίημα "Ο ναύτης" του Μίλτου Σαχτούρη το μελοποίησε πρώτος ο Μάνος Χατζιδάκις το 1947, ενώ πολύ αργότερα (1982) το μελοποίησε και ο Σταύρος Κουγιουμτζής με τρόπο που μάλλον ξεπερνά το μακρινό πρότυπό του!
2) Επειδή η συγκεκριμένη ανθολογία έγινε το 2001, μοιραία στους τίτλους δεν αναφέρεται το έτος θανάτου κάποιων ποιητών που τότε ήταν ακόμη ζωντανοί.
CD/LP Collection | 2001 | mp3 @320 | Αυτοσχέδια Εξώφυλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου