Η Βασιλική Λαβίνα, σύζυγος του Γιάννη Μαρκόπουλου, υπήρξε μια ακόμη αξιόλογη τραγουδίστρια της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου. Διέθετε θαυμάσια φωνή, αλλά η δισκογραφική της παρουσία υπήρξε μάλλον περιορισμένη. Ξεκίνησε το 1974 με τις "Μαρτυρίες" του Δήμου Μούτση, όπου ερμήνευσε τέσσερα τραγούδια, ενώ την ίδια χρονιά ερμήνευσε κι ένα τραγούδι στους "Ροβινσώνες" του Απόστολου Καλδάρα, πριν συνδέσει αποκλειστικά και οριστικά την πορεία της με τον σπουδαίο συνθέτη-σύζυγό της.
Το 1977 ηχογράφησε τον πρώτο από τους τρεις όλους κι όλους προσωπικούς της δίσκους με τίτλο "Πες μου". Πρόκειται για έναν λαϊκό δίσκο με δεκατρία τραγούδια γραμμένα για τη φωνή της από δυο παλιούς και καταξιωμένους συνθέτες, τον πολυγραφότατο Μίμη Πλέσσα και τον ολιγογράφο Λίνο Κόκοτο. Με εξαίρεση το πανέμορφο ομότιτλο τραγούδι, τα υπόλοιπα ακούγονται απλώς ευχάριστα, χωρίς να ξεφεύγουν από τη μανιέρα του ελαφρολαϊκού συρμού της εποχής. Δύο τραγούδια υπογράφει ο άγνωστος Φ. Μητρόπουλος.
Οι στίχοι στα περισσότερα ανήκουν στην παραγωγικότατη Βαρβάρα Τσιμπούλη, αλλά και στο γηραιό Θάνο Σοφό. Αξιοπρόσεκτη ωστόσο είναι και η παρουσία του στιχουργού Κώστα Τριπολίτη με τρία τραγούδια, πολύ μακριά από το ύφος του που παγιώθηκε τα επόμενα χρόνια, στην πρώτη του εδώ δισκογραφική εμφάνιση.
(c) LP | EMI Columbia | 1977 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου